Słuchaj uważnie

Kiedy dziecko dzieli się swoimi uczuciami, ważne jest, aby poświęcić mu pełną uwagę i słuchać uważnie. Dzięki temu dziecko poczuje się usłyszane i zrozumiane. Uważne słuchanie pozwala na zbudowanie silniejszych więzi między dorosłym a dzieckiem, co jest ważne dla jego emocjonalnego rozwoju.

Akceptuj uczucia dziecka

Kiedy dziecko doświadcza trudnych emocji, warto dać mu do zrozumienia, że jego uczucia są prawdziwe i ważne, nawet jeśli dla nas nie wydają się adekwatne do sytuacji. Dzięki temu dziecko poczuje się zrozumiane i uzyska wsparcie w radzeniu sobie z emocjami.

Daj dziecku możliwość znalezienia rozwiązania

Dzieci często potrzebują pomocy dorosłych w radzeniu sobie z emocjami. Warto jednak dać im szansę na samodzielne znalezienie rozwiązania problemu. Zachęcaj dziecko do myślenia o sposobach na rozwiązanie sytuacji, w której się znalazło. Dzięki temu dziecko nauczy się, jak radzić sobie z emocjami i kłopotami w przyszłości.

Wyraź swoje wsparcie

Kiedy dziecko doświadcza trudnych emocji, ważne jest, aby pokazać mu, że jesteśmy z nim i mamy gotowość mu pomóc. Warto wyrazić swoje wsparcie i obecność w trudnej sytuacji. Dziecko poczuje się bezpiecznie i będzie w stanie lepiej się regulować.

Pokaż swoim zachowaniem, jak radzić sobie z emocjami

Dzieci uczą się przez obserwację, dlatego ważne jest, aby pokazywać im, jak radzić sobie z emocjami poprzez własne zachowanie. Pokazanie, jak postępujemy w trudnych sytuacjach, może pomóc dziecku nauczyć się skutecznych sposobów radzenia sobie z trudnymi emocjami.

Prowadź codzienne rozmowy o emocjach przez przyzmat wydarzeń danego dnia

Warto zachęcać dziecko do dzielenia się swoimi codziennymi doświadczeniami i odczuciami, a także opowiadać o swoich własnych przeżyciach (na przykład w oparciu o kalendarz emocji). Regularne rozmowy o emocjach i sposobach radzenia sobie z nimi mogą pomóc dziecku zbudować poczucie zaufania i komfortu w wyrażaniu swoich uczuć.

No dobrze, ale jak to wszystko zrobić? 

Jak to może wyglądać „w życiu”? 

Zapraszam do przeczytania historii Sary i jej mamy:

„Pewnego dnia Sara przyszła do domu przygnębiona. Jej mama zauważyła, że coś jest nie tak i natychmiast spytała, co się stało. Sara powiedziała, że miała trudny dzień w szkole i że jedna z jej przyjaciółek zaczęła unikać jej od pewnego czasu, co bardzo ją zmartwiło.

Mama usiadła obok Sary: „Rozumiem, że to musi być trudne dla ciebie”.

Zapytała córki czy chce opowiedzieć jej o całej sytuacji. Chciała.

Sara zaczęła opowiadać, a mama słuchała uważnie. Czuła ból swojej córki, który był tak widoczny w jej oczach. Czuła także, że chce dać jej wsparcie w tej sytuacji. 

Powiedziała: „Widzę, że to naprawdę cię zmartwiło”. 

Sara popatrzyła na nią i zaczęła mówić o swoich uczuciach: „Czuję się przygnębiona i smutna. To sprawia, że nie chce mi się nic robić, mam ochotę tylko leżeć w łóżku i nie myśleć o niczym.” 

Mama spojrzała na córkę, mówiąc: „Rozumiem, że jest ci ciężko teraz. Zastanawiam się czy masz pomysł na to, co zrobić w tej sytuacji”. Wierzyła, że jej córka jest w stanie poradzić sobie z tym problemem, a jednocześnie chciała dać jej wsparcie. 

Sara zastanowiła się przez chwilę i powiedziała: „Myślę, że mogę spróbować porozmawiać z moją przyjaciółką i zapytać ją, czy coś jest między nami nie tak. Może jest w czymś innym problem, którego nie znam?”. Mama kiwnęła głową i zapytała: „A masz jeszcze jakieś inne pomysły?”.

Dziewczynka pomyślała chwilę dłużej i odpowiedziała: „Może powinnam spróbować się zaprzyjaźnić z innymi dziećmi w szkole. Może znajdę nowych przyjaciół?”. Mama uśmiechnęła się i odpowiedziała: „Brzmi jak dobry pomysł. Czy coś jeszcze przychodzi Ci do głowy?”.

Sara zaczęła się zastanawiać i po chwili powiedziała: „Może powinnam spróbować zrobić coś fajnego sama dla siebie, żeby poczuć się lepiej. Chyba wyjdę na spacer i posłucham muzyki”.

Mama powiedziała: „Potrafisz znajdować rozwiązania w trudnej dla Ciebie sytuacji. Jeśli będziesz potrzebować, pomogę w ich realizacji. Pamiętaj, że jestem tutaj dla ciebie”.

Sara poczuła się lepiej, wiedząc, że ma wsparcie swojej mamy i kilka pomysłów na to, jak sobie poradzić z trudną sytuacją w szkole. Poczuła, że nie musi polegać tylko na innych, ale że sama ma w sobie siłę i jest w stanie poradzić sobie z trudnościami.”

A Wy? Jak wspieracie dzieci w radzeniu sobie z trudnymi emocjami?